Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Refert tamen, quo modo.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui est in parvis malis. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Magna laus.: Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Quae sequuntur igitur?: Age sane, inquam.
Immo alio genere;: Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Quid iudicant sensus?: Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Nos commodius agimus.: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.

Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Age, inquies, ista parva sunt. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Iam contemni non poteris.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus
tanta praestantia?

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.