Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

  1. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
  2. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
  3. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
  4. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Nam si pravitatem inminutionemque corporis propter se
fugiendam putamus, cur non etiam, ac fortasse magis, propter
se formae dignitatem sequamur?

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quis Aristidem non mortuum diligit? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere.

Duo Reges: constructio interrete.

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Idem adhuc;
Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Sed fortuna fortis;
Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.
Sed nimis multa.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Negare non possum.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Quid vero?
Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia?