Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etiam beatissimum? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Duo Reges: constructio interrete. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Quonam, inquit, modo?: Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Tubulo putas dicere?: Pugnant Stoici cum Peripateticis.
Quis negat?: Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
Quare attende, quaeso.: An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
Immo alio genere;: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Haec dicuntur inconstantissime.: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium
virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta
omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum
possit iure laudari.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed ad bona praeterita redeamus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Prioris generis est docilitas, memoria; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?